Είχε γίνει μέρος της ρουτίνας τους, χαιρετώντας πάντα τη Λίλι με ένα γεγονός για όποιο ζώο ήταν πιο ενθουσιασμένη να δει εκείνη την εβδομάδα. “Ήρθες νωρίς”, είπε, ρίχνοντας μια ματιά στον Κέιλεμπ με ένα καλοπροαίρετο μειδίαμα. “Κάποιος δεν μπορούσε να περιμένει πάλι;” Ο Κέιλεμπ έτριψε το πίσω μέρος του λαιμού του. “Είναι ξύπνια από τις έξι. Δεν είχα καμία ελπίδα”
Ο Ίθαν γέλασε και έσκυψε προς τη Λίλι. “Λοιπόν, είσαι τυχερός. Οι αλεπούδες ξυπνούν νωρίς σήμερα, και είδα την αγαπημένη σου να βηματίζει ήδη δίπλα στους βράχους” Τα μάτια της άνοιξαν. “Τη Σίρα;” “Τη μία και μοναδική” Ξεκίνησαν τη συνηθισμένη τους διαδρομή, στρίβοντας μέσα από τα δεντροφυτεμένα μονοπάτια, όπου η ομίχλη εξακολουθούσε να κολλάει στον αέρα.