Και το έκανε. Για την επόμενη εβδομάδα, ο Τζέιμι ξυπνούσε νωρίς για να ταΐσει τον Νιμπλς, τον έβγαζε βόλτα δύο φορές την ημέρα, τον βούρτσισε προσεκτικά με ένα πλαστικό γάντι περιποίησης που είχαν βρει σε έκπτωση και καθάριζε ακόμα και όταν ο Νιμπλς είχε ένα ατύχημα στο διάδρομο. Κανένα παράπονο. Καμία παράκαμψη.
Στο τέλος της εβδομάδας, ο μπαμπάς του στεκόταν στην πόρτα κρατώντας ένα τυλιγμένο φυλλάδιο του ζωολογικού κήπου. “Το κέρδισες”, είπε. “Πάμε να δείξουμε στον Νιμπλς τον κόσμο” Ήταν αχώριστοι. Στις τρεις εβδομάδες από τότε που έφεραν τον Νιμπλς στο σπίτι, ο Τζέιμι δεν είχε περάσει πάνω από πέντε λεπτά χωριστά από αυτόν.