Ο Τζέιμι έτρεξε προς την κατεύθυνση που είχε εξαφανιστεί ο Νιμπλς. Ο μπαμπάς του τον φώναξε, αλλά ο Τζέιμι δεν σταμάτησε. Έψαξε κάτω από παγκάκια, πίσω από θάμνους, κοντά σε σιντριβάνια. Ρώτησε οικογένειες, φύλακες του ζωολογικού κήπου, ακόμα και έναν επιστάτη. Κανείς δεν είχε δει κουτάβι. Η καρδιά του χτυπούσε πιο δυνατά από τα παγώνια που βρίσκονταν εκεί κοντά.
Μετά από είκοσι λεπτά, ο Τζέιμι επέστρεψε στο σημείο του πικνίκ, αλλά ο Νιμπλς δεν ήταν εκεί. Ο πατέρας του μιλούσε σε ένα μέλος του προσωπικού με ένα γουόκι-τόκι. “Έχουμε ομάδες που ψάχνουν”, είπε η γυναίκα. “Θα τον βρούμε. Μην ανησυχείτε.” Αλλά ο Τζέιμι μπορούσε να το δει στα μάτια της – η ανησυχία ήταν ακριβώς αυτό που έκαναν.