Έφτασαν στη ζώνη με τους λεμούριους. Ένας χειριστής είπε ότι είδε “κάτι γρήγορο και μαυρισμένο” να περνάει είκοσι λεπτά νωρίτερα. Η καρδιά του Τζέιμι πήδηξε. “Προς τα πού;” Έδειξε προς το ανατολικό μονοπάτι. Ο Τζέιμι και η υπάλληλος στράφηκαν και άρχισαν να τρέχουν. “Σε παρακαλώ, να είσαι καλά”, ψιθύρισε ο Τζέιμι κάτω από την αναπνοή του.
Το ανατολικό μονοπάτι διχάστηκε κοντά στο άγαλμα του παλιού λιονταριού. Ο Τζέιμι διάλεξε το δεξί. Μια στιγμή αργότερα, μακρινές φωνές και ο αδιαμφισβήτητος ήχος του αυξανόμενου πανικού διαπέρασαν τον αέρα. Μια κραυγή. Μετά άλλη μία. “Τι συμβαίνει;” Ρώτησε ο Τζέιμι. Το μέλος του προσωπικού σήκωσε τον ασύρματο. “Κέντρο, κάτι συμβαίνει κοντά στις μεγάλες γάτες”