Η τίγρη ήταν ακίνητη πριν από λίγα λεπτά. Τώρα έμοιαζε με κεραυνό με γούνα. Τα χέρια του Τζέιμι έτρεμαν. “Κλείστε το! Σας παρακαλώ, κλείστε τον ήχο!” Ακριβώς τη στιγμή που ο φύλακας έπιασε το ραδιόφωνό του, κάτι μετακινήθηκε. Τα μάτια της Μίρα βρήκαν ξανά τον Νιμπλς. Εκείνη ακινητοποιήθηκε, ελάχιστα. Η ένταση στη σπονδυλική της στήλη υποχώρησε. Η ουρά της επιβράδυνε. Πέρασε άλλο ένα μεγάλο δευτερόλεπτο.
Τότε -σχεδόν απρόθυμα- απομακρύνθηκε από το πλήθος και βημάτισε προς τον βράχο. Οι σειρήνες σταμάτησαν. Η σιωπή επανήλθε, πυκνή και τρεμάμενη. Η Μίρα έφτασε στο βράχο. Ο Νιμπλς προχώρησε προσεκτικά, μυρίζοντας τον αέρα. Η Μίρα έσκυψε και -όπως και πριν- μύρισε την κορυφή του κεφαλιού του.