Σηκώθηκε σαν καταιγίδα. Το σώμα της τεντώθηκε ψηλά, με τους ώμους να κυματίζουν. Το κεφάλι της χαμήλωσε, με τα αυτιά προς τα πίσω. Τότε ήρθε το γρύλισμα. Γύρισε μέσα στο χώρο σαν κεραυνός. Ένα προειδοποιητικό βήμα μπροστά. Ένα άλλο. Ο φύλακας πάγωσε. “Τον φυλάει”, ψιθύρισε κάποιος. “Νομίζει ότι παίρνουμε το μωρό της”
“Υποχωρήστε”, διέταξε η Άσα. “Τώρα.” Η ομάδα υποχώρησε γρήγορα. Η Μίρα περιπλανήθηκε πίσω τους, με την ουρά της να κόβει τον αέρα, τοποθετώντας το ογκώδες σώμα της ανάμεσα σ’ αυτούς και το κουτάβι. Ο Νιμπλς παρακολουθούσε πίσω από έναν κορμό δέντρου, χωρίς να είναι σίγουρος αν έπρεπε να ακολουθήσει τους ξένους ή να μείνει.