Ο πατέρας του έγνεψε και τράβηξε απαλά τον Τζέιμι μερικά βήματα μακριά από το γυαλί. “Θυμάσαι τι μου είπες Ότι ο Νιμπλς ήρθε να σου δείξει λίγη αγάπη όταν την είχες περισσότερο ανάγκη;” Ο Τζέιμι έγνεψε αργά. Ο πατέρας του γονάτισε μπροστά του. “Νομίζω ότι τώρα είναι η σειρά του Νιμπλς να βοηθήσει κάποιον άλλον.
Μόνο για λίγο. Ίσως γι’ αυτό είναι εδώ” Ο Τζέιμι σκούπισε το πρόσωπό του με το μανίκι του. “Θα με θυμάται ακόμα;” “Φυσικά”, είπε ο μπαμπάς του. “Αλλά αυτή τη στιγμή, κάνει κάποιον άλλον να νιώσει αυτό που ένιωσες εσύ όταν τον κράτησες για πρώτη φορά στην αγκαλιά σου” Ο Τζέιμι κοίταξε ξανά το ποτήρι. Η Μίρα είχε ξαπλώσει ξανά, ο Νιμπλς είχε κουλουριαστεί πάνω της.