Κάποιοι έβγαζαν selfies μπροστά στα αμπέλια. Ένας μάλιστα μάζεψε ένα τσαμπί σταφύλια σαν να ήταν αγριολούλουδα. Ο Ρόμπερτ προσπάθησε να παραμείνει ήρεμος. Δεν ήταν άνθρωπος που θυμώνει γρήγορα. Αλλά κάθε φορά που έβρισκε ένα σπασμένο κλαδί ή έβλεπε ένα ξύλο να τραβιέται από την πέργκολα και να πετιέται στην άκρη, κάτι μέσα του τεντωνόταν.
Είχε δουλέψει σκληρά για να κρατήσει τα πράγματα τακτοποιημένα, ακόμα κι αν τα αμπέλια δεν ήταν τέλεια. Ένα πρωί, στάθηκε με ένα ποτιστήρι στο χέρι και κοίταξε τα αποτυπώματα που είχαν μείνει στο χώμα. Βαθιά και απρόσεκτα. Τα αμπέλια σε κάθε πλευρά ήταν πεσμένα – τραβηγμένα, πιθανώς πατημένα.