Είπε στον εαυτό του ότι ήταν καλά. Το είπε στον εαυτό του δύο φορές, και μετά τρίτη φορά. Αλλά τα χέρια του παρέμεναν άκαμπτα κολλημένα στο τιμόνι. Οδηγούσε σκυφτός μπροστά, με τα μάτια να γυρίζουν ανάμεσα στους καθρέφτες και το δρόμο, περιμένοντας κάτι που δεν μπορούσε να ονομάσει.
Μια στροφή ήρθε απότομα και ξαφνικά, μισογκρεμισμένη κοντά στον ώμο. Επιβράδυνε, αλλά τα λάστιχα του τρέιλερ σφύριζαν απειλητικά, και ολόκληρη η καρότσα τραντάχτηκε. Ο ήχος που ακολούθησε ήταν ένας αηδιαστικός, συμπαγής θόρυβος και η ηχώ από κάτι βαρύ που ξεκολλούσε.