Όταν ο Άλβαρεζ, ο μάνατζέρ του, του πρόσφερε μια “εύκολη δουλειά με μπόνους”, ο Νταν δεν το σκέφτηκε δεύτερη φορά. “Διαχείριση επίπλων. Ιδιωτική συλλογή σε ουδέτερη αποθήκη. Εύκολο πράγμα”, είχε πει ο Άλβαρεζ. “Είναι μεγάλο φορτίο. Μπορείς να πάρεις ακόμα και το υπόλοιπο της εβδομάδας ρεπό” Δεν θα υπήρχε καμία ταλαιπωρία, διπλή αμοιβή και υπόσχεση για πρόωρο τέλος. Ακούγονταν υπέροχα.
Η διακήρυξη ήταν απλή: Έπιπλα – Ιδιωτική συλλογή. Ο προορισμός ήταν μια αποθήκη δίπλα στο ποτάμι. Δεν ήταν κάτι δύσκολο, απλά ένα σημείο παράδοσης. Στον Νταν άρεσε που θα σήμαινε λιγότερη κουβέντα και λιγότερη γραφειοκρατία. Ο Άλβαρεζ του έδωσε ακόμη και μετρητά προκαταβολικά, λέγοντας ότι ο συλλέκτης ήθελε να παρακάμψει τα έξοδα επεξεργασίας καρτών. Ο Νταν δεν διαφώνησε.