Κάθε λίγα λεπτά, το βλέμμα του γύριζε στον καθρέφτη. Το SUV ήταν πάντα εκεί. Ίδια απόσταση. Ο ίδιος ήρεμος, υπομονετικός ρυθμός. Γέλασε κάτω από την αναπνοή του. “Τα χάνεις, Μίλερ. Κανείς δεν θέλει τα παλιά, βαριά σου έπιπλα” Αλλά ενστικτωδώς, συνέχισε να ελέγχει.
Ένα ζευγάρι πίσω φώτα εμφανίστηκαν μπροστά του. Ήταν ένα μικρό αυτοκίνητο που σερνόταν στη δεξιά λωρίδα. Έκανε στροφή για να προσπεράσει, και μόλις το ρυμουλκούμενό του πλησίασε, το αυτοκίνητο πάτησε φρένο. “Τι στο…” Τράβηξε το τιμόνι προς τα αριστερά. Τα λάστιχα έσκουζαν και ολόκληρο το φορτηγό ταλαντεύτηκε στο πλάι.