Αναπνέοντας μέσω του ρυθμιστή του, δοκίμασε την κίνηση. Τα χέρια του μετακινήθηκαν, αλλά η πίεση παρέμεινε σταθερή, σαν να τον είχε καθηλώσει η φάλαινα επίτηδες. Περίμενε ότι θα αναγκαζόταν να μπει βαθύτερα, μέσα στη σπηλιά ενός λαιμού, αλλά το λογικό μέρος του εγκεφάλου του του είπε ότι ο λαιμός μιας φάλαινας ήταν πολύ στενός για να καταπιεί έναν άνθρωπο. Γιατί βρισκόταν εδώ
Από πάνω, η κίνηση του κοπαδιού έγινε ασταθής. Το πλήρωμα τους παρακολουθούσε με κιάλια, βλέποντας κολοσσιαία σχήματα να βυθίζονται και να υψώνονται σαν μαύροι λόφοι. Κάθε εκτόξευση ψεκασμού προκαλούσε ελπίδα. “Πρέπει να είναι ακόμα ζωντανός”, ψιθύρισε ένας φοιτητής. Κανείς δεν απάντησε, φοβούμενος μήπως τα λόγια του καταρρεύσουν κάτω από το βάρος της αβεβαιότητας.