Πάνω, τα κιάλια έπιασαν τη λάμψη ενός ραχιαίου πτερυγίου. “Καρχαρίας!” φώναξε κάποιος, με φωνή σφιγμένη από φόβο. Η αποκάλυψη κυμάτισε σε όλο το κατάστρωμα. Ο πανικός έδωσε τη θέση του στη φοβερή διαύγεια. Ίσως ο Ναθάνιελ δεν είχε καταβροχθιστεί. Ίσως κάτι άλλο τον κρατούσε κάτω από τα κύματα. Παρόλα αυτά, αυτή η γνώση δεν έδινε σαφή διέξοδο προς τα εμπρός.
Η ακτοφυλακή επινόησε ένα ριψοκίνδυνο σχέδιο. Θα δελέαζαν τον καρχαρία με δίχτυα ψαριών, ελπίζοντας ότι θα του αποσπούσαν την προσοχή αρκετά ώστε να τραβήξουν τις φάλαινες προς το μέρος τους. Αν ο Ναθάνιελ ήταν ακόμα ζωντανός, προσεύχονταν να έρθει το άνοιγμα. Αλλά ο συγχρονισμός έπρεπε να είναι ακριβής, αλλιώς η καταστροφή θα ήταν αναπόφευκτη.