Η αναπνοή του επιταχύνθηκε. Φαντάστηκε τι πρέπει να πιστεύει το πλήρωμα, που παρακολουθούσε τις σκιές από ψηλά. Γι’ αυτούς, έμοιαζε σαν να ήταν παγιδευμένος μέσα σ’ έναν αδιάφορο λεβιάθαν. Στην πραγματικότητα, ήταν παγιδευμένος σε μια εύθραυστη συμμαχία – μια συμμαχία που θα μπορούσε να διαλυθεί τη στιγμή που η ανθρώπινη παρέμβαση θα συγκρουόταν με τη μυστηριώδη πρόθεση της ίδιας της φάλαινας.
Η ακτοφυλακή τοποθέτησε δολωματικά δίχτυα, τα οποία έσερνε στο ρεύμα για να παρασύρει τον καρχαρία. Κοπάδια ψαριών σκορπίστηκαν σε ασημένιες καταιγίδες που αναβόσβηναν. Ωστόσο, ο θηρευτής παρέμεινε, χωρίς να πτοηθεί, να κάνει κύκλους σαν υπομονετικός δήμιος. Η επιμονή του ήταν ανατριχιαστική. Η φάλαινα έσφιξε την λαβή της, με τους μύες της να λυγίζουν σε σιωπηλή περιφρόνηση απέναντι στον κυνηγό.