Ο Ναθάνιελ αισθάνθηκε την επείγουσα ανάγκη να διαπερνά το κοπάδι. Οι δονήσεις βάθαιναν, και κάθε νότα αντηχούσε σαν σήμα στα μίλια. Ένιωσε την αλλαγή – κάτι συντονισμένο, σχεδόν τακτικό. Οι φάλαινες επικοινωνούσαν, συνδέοντας τον ήχο με την πρόθεση. Ανατρίχιασε, συνειδητοποιώντας ότι μπορεί να γινόταν μάρτυρας μιας στρατηγικής πολύ πέρα από την ανθρώπινη κατανόηση.
Ο καρχαρίας όρμησε ξαφνικά, προσκρούοντας στο πλευρό της φάλαινας με βίαιη δύναμη. Ο Ναθάνιελ σπρώχτηκε δυνατά, με τον αέρα να σφυρίζει μέσα από τον ρυθμιστή του. Οι μύες γύρω του σφίχτηκαν αμέσως, η φάλαινα απορρόφησε το χτύπημα σαν ζωντανός τοίχος. Ασθμαίνονταν με δυσπιστία. Το πλάσμα δεχόταν ζημιά όχι για να σκοτώσει, αλλά για να προστατευτεί.