Όταν τελικά μίλησε, η φωνή του ήταν σταθερή. “Δεν ήταν επίθεση. Ούτε ήταν τυχαίο” Οι σύντροφοί του πληρώματος έσκυψαν πιο κοντά, αναζητώντας απεγνωσμένα μια εξήγηση. Το βλέμμα του Ναθάνιελ καρφώθηκε στον ορίζοντα, εκεί όπου είχε εξαφανιστεί η κάψουλα. “Ήταν προστασία. Ήξερε ότι δεν θα μπορούσα να επιβιώσω μόνος μου στον ωκεανό. Και με μετέφερε”
Το ερευνητικό σκάφος έστριψε προς την ακτή, με τις μηχανές να βουίζουν κάτω από το βάρος της δυσπιστίας. Ο Ναθάνιελ καθόταν τυλιγμένος σε κουβέρτες, με κάθε μυ να τρέμει. Τα μέλη του πληρώματος αιωρούνταν μεταξύ ανακούφισης και δέους. Η συνοδεία της ακτοφυλακής δέσποζε δίπλα τους, σιωπηλή μαρτυρία μιας δοκιμασίας που είχε ήδη μεταλλαχθεί σε θρύλο στα ραδιοφωνικά κύματα και στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων.