Δεν ήθελε να φανεί ντροπαλός ή συγκλονισμένος, οπότε μάζεψε το κουράγιο του και καθάρισε το λαιμό του. “Μήπως, κατά τύχη, γνωρίζετε κάποια με το όνομα Ελίζ Ρέινολντς;” ρώτησε προσεκτικά. Η γυναίκα τον κοίταξε για μια στιγμή και ο Τζακ κρατήθηκε από μια αχτίδα ελπίδας ότι μπορεί να πει ναι, αλλά προς απογοήτευσή του, δεν το έκανε. “Όχι, λυπάμαι, δεν γνωρίζω…” απάντησε ευγενικά.
Ο Τζακ πάλεψε να διατηρήσει έναν σταθερό τόνο στη φωνή του, αλλά μια υποψία απογοήτευσης τρύπωσε μέσα του παρά τις προσπάθειές του. Κατάπιε δυνατά, προσπαθώντας να συγκρατήσει ένα δάκρυ που απειλούσε να ξεφύγει. “Λοιπόν”, αναστέναξε, με τα λόγια του να φέρουν μια δόση λύπης, “πρέπει να πω ότι έχετε αξιοσημείωτη ομοιότητα με την αείμνηστη γυναίκα μου. Είναι πραγματικά εκπληκτικό. Καταλαβαίνω ότι μάλλον πρόκειται για μια σπάνια σύμπτωση, αλλά με έπιασε απροετοίμαστο” Σκέφτηκε να αφήσει τη συζήτηση σε αυτό το σημείο, αλλά μετά μια ξαφνική συνειδητοποίηση άστραψε στα μάτια του και δεν μπόρεσε να αντισταθεί στο να ακολουθήσει μια νέα πορεία σκέψης.