Ανταλλάσσοντας ένα αποφασιστικό βλέμμα με τον αδελφό Πολ, η Μαριάν κατέληξε στο συμπέρασμα ότι έπρεπε να προσπαθήσουν. “Πρέπει να τα φέρουμε πίσω στην εκκλησία”, είπε, με τη φωνή της να τρέμει από φόβο και αποφασιστικότητα. “Είναι το κοντινότερο μέρος με αρκετό χώρο και πόρους για να βοηθήσουμε”
Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, η Μαριάν σήκωσε απαλά το πιο τραυματισμένο ζώο. Ο λύκος έβγαλε ένα χαμηλό γρύλισμα, αλλά δεν ήταν τόσο απειλητικό όσο πριν. Αργά, οι υπόλοιποι μάζεψαν τα υπόλοιπα ζώα, τυλίγοντάς τα σε κουβέρτες. Ο λύκος παρακολουθούσε στενά, βηματίζοντας μπρος-πίσω σαν να έδινε εσωτερική μάχη.