Η ομάδα μπήκε στην εκκλησία προσεκτικά, με τα ζώα τυλιγμένα σε ζεστές κουβέρτες, με τα μικροσκοπικά τους σώματα να κουνιούνται ελάχιστα. Η λύκαινα ακολούθησε από κοντά, με τα κοφτερά μάτια της να πετάγονται ανάμεσα στα μικρά της και τους ανθρώπους που τα χειρίζονταν.
Η Μαριάν τους οδήγησε στο πλευρικό παρεκκλήσι όπου είχαν ξεκινήσει όλα. Ο ήσυχος χώρος έμοιαζε τώρα μεταμορφωμένος – ένα καταφύγιο όχι μόνο για προσευχή αλλά και για θεραπεία. Αυτή και ο αδελφός Παύλος τοποθέτησαν προσεκτικά τα ζώα σε μια μεγάλη κουβέρτα που ήταν απλωμένη στο πάτωμα. “Τι είναι αυτά;” ψιθύρισε ο αδελφός Παύλος.