Κάτω από τα επιδέξια χέρια του κτηνιάτρου, τα ζώα έλαβαν την πρώτη τους πραγματική φροντίδα. Καθάρισε τις πληγές, αντιμετώπισε τις μολύνσεις και εξέτασε τα πιο αδύναμα ανάμεσά τους. Η λύκαινα παρακολουθούσε με προσοχή, με τα αυτιά της να συσπώνται σε κάθε κίνηση.
Οι ώρες πέρασαν, αλλά η ατμόσφαιρα ελαφρύνθηκε καθώς τα ζώα έδειχναν σημάδια βελτίωσης. Το πιο αδύναμο, του οποίου η αναπνοή ήταν ρηχή και δύσκολη, έβγαλε ένα απαλό γρύλισμα. Ήταν ο μικρότερος ήχος, αλλά γέμισε το δωμάτιο με ελπίδα. Η Μαριάν χαμογέλασε και η καρδιά της φούσκωσε από ανακούφιση.