Κράτησε τη θέση του, προσπαθώντας να ακούσει ξανά. Το βλέμμα του λύκου τον διαπέρασε, τα κεχριμπαρένια μάτια του έκαιγαν με μια παράξενη ένταση. Τότε ο ήχος επέστρεψε, πιο ήπιος από πριν, σαν κλαψούρισμα που μεταφερόταν με το ρεύμα. Το στήθος του Άντριαν σφίχτηκε. Πλησίασε, για να βγάλει ο λύκος τα δόντια του.
Ο Άντριαν υποχώρησε αμέσως, με τα χέρια υψωμένα, δείχνοντας υποταγή. Το γρύλισμα του λύκου υποχώρησε, αλλά δεν χαλάρωσε. Το βλέμμα του γύρισε προς το έδαφος και μετά πάλι προς το μέρος του. Η προειδοποίηση έλεγε: “Αρκετά!” Όποιο μυστικό κι αν κρυβόταν κάτω από τις πατούσες του, δεν θα του επέτρεπε να το αποκαλύψει τόσο εύκολα.