Όταν πρόσθεσε ότι ήταν πιο κοντά στις τρεις ημέρες τώρα, η έκφρασή της σκλήρυνε. “Μείνε μακριά. Τα άρρωστα ζώα μπορεί να είναι απρόβλεπτα. Εσύ το ξέρεις καλύτερα από τον καθένα” Ο Άντριαν έγνεψε, αλλά μέσα του, η προειδοποίηση απλώς ενίσχυσε την πεποίθησή του. Η φύση δεν σπαταλούσε ενέργεια χωρίς λόγο. Κάτι δέσμευε αυτόν τον λύκο στη θέση του.
Την ίδια μέρα, σταμάτησε σε μια δασική καλύβα στην άκρη του δάσους. Ο γέρος άκουγε σιωπηλά, με το γερασμένο πρόσωπό του δυσανάγνωστο. Όταν ο Άντριαν τελείωσε, ο δασάρχης έφτυσε στη φωτιά και μουρμούρισε: “Κακό σημάδι. Οι λύκοι που παραμένουν φέρνουν το θάνατο. Καλύτερα να το αφήσουμε στην κατάρα του”