Το μυαλό του κολυμπούσε με ένα και μόνο σύνολο σκέψεων: Υπάρχει κάτι ζωντανό εκεί κάτω. Ο λύκος το ξέρει. Περιμένει ή με προκαλεί να δράσω. Περπατούσε πάνω κάτω, παγιδευμένος ανάμεσα στο φόβο και το καθήκον. Αν καθυστερούσε πολύ, θα ήταν πολύ αργά για τον λύκο και για όποια ζωή φύλαγε.
Η αποφασιστικότητά του σκλήρυνε. Πήγε γρήγορα στο σπίτι για να πακετάρει γάντια, έναν προβολέα και ένα μικρό πτυσσόμενο φτυάρι στην τσάντα του. Είπε στον εαυτό του ότι ήταν προληπτικό μέτρο, αλλά βαθιά μέσα του ήξερε ότι δεν μπορούσε να μείνει άλλο με σταυρωμένα τα χέρια.