Προς έκπληξή του, ο λύκος στεκόταν στο ίδιο σημείο όπως πριν, με τη στάση του σώματος αμετάβλητη. Κανένα θήραμα δεν βρισκόταν στα πόδια του και δεν υπήρχαν σημάδια τροφής. Ο σφυγμός του Άντριαν επιταχύνθηκε. Οι θηρευτές δεν παραμόνευαν χωρίς λόγο. Ένιωσε τον αέρα να σφίγγει καθώς περνούσε, τα μάτια του λύκου τον πλησίασαν μόνο για λίγο.
Εκείνο το βράδυ, πολύ αφότου είχε ράψει το σκυλί της φάρμας και είχε πλύνει τα χέρια του ωμά, βρήκε τις σκέψεις του να γυρίζουν πίσω. Ένας λύκος αγκυροβολημένος στη θέση του, αγνοώντας τόσο το θήραμα όσο και τους ανθρώπους – ήταν λάθος. Το ένιωθε πολύ λάθος για να το απορρίψει ως σύμπτωση. Παρά την κρίση του, αποφάσισε να ξανακοιτάξει.