Αλλά καθώς έτρεχαν, ο άλφα λύκος σταμάτησε ξαφνικά και γύρισε πίσω, με το βαθύ, διαπεραστικό του βλέμμα να καρφώνεται στην Τίνα. Φαινόταν να την περιμένει, με τα μάτια του παρακλητικά και επείγοντα, που την ανάγκαζαν να την ακολουθήσει. Ο αέρας ήταν πυκνός από ένταση και προσμονή, αφήνοντας την Τίνα με μια ανεξήγητη αίσθηση σκοπού.
Τα μάτια της Τίνας άνοιξαν από έκπληξη. Η συμπεριφορά του λύκου ήταν τόσο έξω από τον χαρακτήρα της από την επιθετική στάση που είχε δείξει αρχικά. Φαινόταν σαν να την προσκαλούσε, σαν να την προέτρεπε να την ακολουθήσει. Υπήρχε μια εξυπνάδα στο βλέμμα του, μια σιωπηλή επικοινωνία που ήταν εκπληκτική και μυστηριώδης.