Η Τίνα, αναπνέοντας γρήγορα, διηγήθηκε γρήγορα στον Τζέιμς τα έκτακτα γεγονότα της νύχτας. “Τζέιμς, μια αγέλη λύκων με έφερε στο δάσος. Ένας από αυτούς έχει κάτι στο στόμα του και δεν μπορώ να το αφήσω πίσω μου” Υπήρξε μια σύντομη σιωπή από τον Τζέιμς και η Τίνα μπορούσε σχεδόν να αισθανθεί την ανησυχία του να μεγαλώνει.
“Τίνα, είναι υπέροχο που θέλεις να βοηθήσεις, αλλά σε παρακαλώ πρόσεχε”, είπε. “Τα άγρια ζώα μπορούν να ενεργήσουν με τρόπους που δεν περιμένουμε, και αυτό θα μπορούσε να είναι επικίνδυνο” Το δάσος γύρω της έμοιαζε να ενισχύει το βάρος των λόγων του Τζέιμς, το θρόισμα των φύλλων και το περιστασιακό χουζούρισμα της κουκουβάγιας γίνονταν μια συμφωνία των προειδοποιήσεων της φύσης. Ωστόσο, η Τίνα ένιωθε να τραβιέται ανάμεσα στο να θέλει να βοηθήσει και να ακούσει τις λογικές συμβουλές του Τζέιμς.