Η ψυχρή συνειδητοποίηση την κατέκλυσε, στέλνοντας ένα ρίγος στη σπονδυλική της στήλη: δεν ήταν μόνοι τους. Ο λύκος που είχε μπουκάρει στο σχολείο, προκαλώντας χάος και σύγχυση, ήταν μέρος ενός μεγαλύτερου μυστηρίου, ενός μυστηρίου που βρισκόταν κρυμμένο κάτω από τη γη σε αυτό το ξεχασμένο πηγάδι. Καθώς το φως του Τζέιμς χόρευε πάνω στις μορφές που κινούνταν από κάτω, της φώναξε: “Είναι τα ίδια πλάσματα, Τίνα;”
“Ναι”, επιβεβαίωσε η Τίνα. “Το πακέτο…. ίσως μας οδήγησε εδώ επίτηδες”, η φωνή του Τζέιμς έτρεμε, τα λόγια του αντηχούσαν στους υγρούς τοίχους του πηγαδιού. “Φαίνεται ότι ήθελαν να βρούμε τα πλάσματα που έχουν παγιδευτεί εδώ κάτω” Η Τίνα, κοιτάζοντας μέσα στο σκοτάδι που φωτιζόταν από την τρεμάμενη ακτίνα του φακού του Τζέιμς, ένιωσε μια ανατριχίλα να διατρέχει τη σπονδυλική της στήλη.