Το βλέμμα της Τίνας καρφώθηκε στο μικρό πλάσμα που κρατούσε στο στόμα του ο άλφα λύκος. Από απόσταση, δεν μπορούσε να καταλάβει τι ήταν, αλλά η κατακρεουργημένη μορφή του είχε αδιαμφισβήτητα ανάγκη από βοήθεια – επειγόντως. Η καρδιά της Τίνας χτυπούσε δυνατά, ενώ το βάρος της ευθύνης την πίεζε κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε.
Ενστικτωδώς συσπειρώθηκε στον εαυτό της, προσπαθώντας να φανεί λιγότερο απειλητική. Αλλά όταν ένας από τους λύκους που πλαισίωναν τον άλφα γρύλισε, μια απότομη κραυγή ξέφυγε από τα χείλη της Τίνας. Σε απάντηση, ο άλφα λύκος έβγαλε κι αυτός ένα βαθύ γρύλισμα, σιγοντάροντας τους άλλους και επιβάλλοντας τον έλεγχο. Η Τίνα σταθεροποιήθηκε και η αποφασιστικότητά της σκλήρυνε. Έπρεπε να δράσει γρήγορα – δεν υπήρχε χρόνος για χάσιμο.