Η Τίνα παρέμεινε ακίνητη, με τη γλώσσα του σώματός της να μεταδίδει προσεκτικά ηρεμία και υποταγή. Μπορούσε να νιώσει τα μάτια του άλφα λύκου πάνω της, που παρακολουθούσε κάθε κίνηση. Αργά, πλησίασε με το χέρι της προς το χερούλι της πόρτας πίσω της, διατηρώντας οπτική επαφή με το ζώο. Ο λύκος κλαψούρισε και η Τίνα μπορούσε να αισθανθεί την αυξανόμενη ανησυχία του.
Με μια σιωπηλή προσευχή, γύρισε απαλά το χερούλι και άνοιξε την πόρτα όσο χρειαζόταν για να γλιστρήσει έξω. Τα μάτια του άλφα λύκου ήταν καρφωμένα στην Τίνα, ακλόνητα και έντονα, ενώ τα άλλα δύο γίνονταν ανήσυχα, μετακινούνταν ελαφρώς αλλά παρέμεναν στη θέση τους, πλαισιώνοντας τον άλφα σε απόλυτο συγχρονισμό. Η Τίνα κινήθηκε με επίπονη βραδύτητα, κρατώντας τις κινήσεις της ρευστές και σκόπιμες για να μην τρομάξει τα ζώα.