Τελικά, μετά την τρίτη προσπάθεια, η κλήση της χτύπησε μία φορά πριν πέσει κατευθείαν στον τηλεφωνητή. Προσπάθησε ξανά. Αυτή τη φορά, δεν χτύπησε καν – μόνο το ίδιο ψυχρό μήνυμα: Το άτομο που προσπαθείτε να καλέσετε δεν είναι διαθέσιμο. Η αναπνοή της Κλάρας κόπηκε. “Δεν απαντάει… είναι σαν να έχω μπλοκαριστεί”, είπε βραχνά, κρατώντας το τηλέφωνο για να το δουν. Τα μάτια της Φοίβης άνοιξαν.
“Μπλοκαρισμένος Αυτό δεν βγάζει νόημα” Το πρόσωπο του πατέρα της σκλήρυνε. “Δώσε μου το τηλέφωνο. Θα προσπαθήσω από το δικό μου” Πληκτρολόγησε τον αριθμό, περίμενε -και δευτερόλεπτα αργότερα, η έκφρασή του σκοτείνιασε. “Μπλοκαρισμένο.” Η μητέρα της ακολούθησε γρήγορα, με τα χέρια της να τρέμουν καθώς πληκτρολογούσε. Μέσα σε λίγα λεπτά, έβγαλε ένα εμβρόντητο λαχάνιασμα. “Κι εγώ το ίδιο. Και όχι μόνο ο Λίαμ. Και η Στέφανι επίσης.