Και οι δύο τους μας έχουν μπλοκάρει” Το δωμάτιο σώπασε. Τρία τηλέφωνα κάθονταν στο τραπεζάκι του σαλονιού, το καθένα από τα οποία έδειχνε την ίδια απόρριψη. Το στήθος της Κλάρα σφίχτηκε σαν ο ίδιος ο αέρας να είχε στραφεί εναντίον της. “Μας έχουν αποκλείσει όλους”, ψιθύρισε. “Μαζί” Η Φοίβη έσκυψε πιο κοντά, με τη φωνή της σφιγμένη από δυσπιστία. “Αυτό έγινε επίτηδες. Δεν θέλουν να τους προσεγγίσεις εσύ -ή κανείς άλλος-“
Τα λόγια έστειλαν ένα ρίγος στο δωμάτιο, ανατριχιάζοντας την Κλάρα περισσότερο από τη σιωπή που ακολούθησε. Η Κλάρα κάθισε παγωμένη, κοιτάζοντας τα τηλέφωνα πάνω στο τραπέζι σαν να μπορούσαν ξαφνικά να ανάψουν και να δώσουν μια εξήγηση. Αλλά τίποτα δεν ήρθε. Η σιωπή γινόταν όλο και πιο βαριά, πιέζοντας κάθε γωνιά του δωματίου. Τελικά, η Φοίβη έπιασε το δικό της τηλέφωνο.