Απορροφημένη από τον Λίαμ που αστειευόταν με τον πατέρα της για τα χαρτιά, η Κλάρα υπέγραψε όπου της υπέδειξε η αδελφή της. Οι γονείς της αναπολούσαν τον δικό τους γάμο, η μητέρα της γελούσε για τα μαραμένα λουλούδια και όλα έμοιαζαν ασφαλή, συνηθισμένα. Η Στέφανι έσπρωξε τα χαρτιά πίσω στο φάκελο με ένα ικανοποιημένο χαμόγελο. “Θα με ευχαριστείς αργότερα”
Οι μέρες που προηγήθηκαν του γάμου πέρασαν σαν σίφουνας. Οι προσκλήσεις ταχυδρομήθηκαν, τα μενού οριστικοποιήθηκαν, οι όρκοι συντάχθηκαν. Η Στέφανι κινούνταν γοργά, ελέγχοντας τις ατελείωτες λίστες της, ενώ η Κλάρα αιωρούνταν από την προσμονή.