Με ανανεωμένη ελπίδα, η Κέιτι και ο Πίτερ μάζεψαν γρήγορα τα μικροσκοπικά πλάσματα στους αυτοσχέδιους μεταφορείς τους. Ο λύκος στεκόταν κοντά, με τα μάτια του προσεκτικά και τη στάση του έτοιμη. Απαλά, η Κέιτι σήκωσε το τελευταίο χνουδωτό ζώο και το τοποθέτησε στο στόμα του λύκου που περίμενε. Ο λύκος έσφιξε απαλά, με το σαγόνι του τρυφερό αλλά ασφαλές γύρω από το πολύτιμο φορτίο.
Βιαστικά, η απίθανη τριάδα βγήκε από το σκοτεινό δάσος, επιστρέφοντας γρήγορα προς το νοσοκομείο. Το μυαλό της Κέιτι στριφογύριζε από ερωτήσεις – θα ήταν καλά τα πλάσματα; Τι ήταν ακριβώς; Αλλά έκρυψε την περιέργειά της, επικεντρώνοντας την προσοχή της στο να τους παρασχεθεί ιατρική φροντίδα το συντομότερο δυνατό.