Η Σαμπρίνα άγγιξε απαλά το μάγουλό του. “Δεν κατέστρεψες τίποτα. Απλώς… θα έπρεπε να το είχα χειριστεί διαφορετικά” Ο Μαρκ πλησίασε, ακόμα ταραγμένος αλλά πιο ήρεμος. “Θα βρούμε μια λύση. Όλοι μας. Αλλά όχι άλλα μυστικά” Η Κέιλα απομακρύνθηκε, με την καρδιά της να χτυπάει ακόμα δυνατά.
Ο φόβος που κουβαλούσε εδώ και μέρες σιγά σιγά υποχώρησε σε κάτι πιο ήπιο – λύπη, ανακούφιση, ενσυναίσθηση. Όλοι οι παράξενοι θόρυβοι, τα αντικείμενα που έλειπαν, η ένταση… επιτέλους έβγαζαν νόημα. Πριν φύγει, ο Μαρκ στράφηκε προς το μέρος της με γνήσια ευγνωμοσύνη. “Σας ευχαριστώ”, είπε. “Που έδωσες προσοχή. Που κράτησες τον Τόμι ασφαλή” Η Κέιλα έγνεψε. “Χαίρομαι που όλοι είναι καλά”