Μέρα με τη μέρα επέστρεφαν, με τον γιο τους αγκαλιά, προστατευμένο από τον ήλιο και το αλμυρό αεράκι. “Μας βοήθησε ακριβώς εδώ”, έλεγε ο Τζέιμς σε όποιον άκουγε, δείχνοντας το σημείο όπου είχαν δει για πρώτη φορά τον καρχαρία. Η Μαρία μοιράστηκε την ιστορία της απελπισίας και της διάσωσής τους, ελπίζοντας ότι ίσως ξυπνήσει τη μνήμη κάποιου.
Τελικά, την έβδομη μέρα, έλαβαν ένα γράμμα με το ταχυδρομείο. Ήταν από τον ηλικιωμένο άνδρα, που τους ευχαριστούσε για την απίστευτη εμπειρία που είχαν μοιραστεί και εξέφραζε τη δική του ευγνωμοσύνη για το ρόλο που είχαν παίξει στη διάσωση του καρχαρία. Συμπεριλάμβανε επίσης ένα κλειδί για μια θυρίδα, λέγοντάς τους ότι τους είχε αφήσει ένα δώρο για το παιδί τους.