Διεύρυνε την τρύπα, με τον ιδρώτα να μαζεύεται στην πλάτη του παρά τον δροσερό ανοιξιάτικο αέρα. Όσο πιο βαθιά έσκαβε, τόσο πιο αφύσικο φαινόταν το χώμα, σαν να είχε διαταραχθεί και επανατοποθετηθεί αμέτρητες φορές. Ο σφυγμός του γινόταν πιο γρήγορος με κάθε ώθηση του φτυαριού προς τα κάτω.
Τότε, ακριβώς τη στιγμή που έσκυψε για άλλο ένα χτύπημα, το φτυάρι τινάχτηκε βίαια στη λαβή του. Η λεπίδα είχε χτυπήσει σε κάτι στερεό. Ήταν κάτι που δεν υποχωρούσε ούτε κατέρρεε. Η πρόσκρουση έστειλε μια μεταλλική νότα που ηχούσε αχνά στον αέρα.