Δεκαπέντε λεπτά αργότερα εμφανίστηκε ο ίδιος τεχνικός, με χλωμό δέρμα. Κούνησε το κεφάλι της στην ανείπωτη ερώτηση της Τέσσα. “Οι καρδιακοί παλμοί είναι ακανόνιστοι. Ο Δρ Χ δίνει επινεφρίνη. Θα συνεχίσει να προσπαθεί μέχρι να μην υπάρχει τίποτα άλλο να δοκιμάσει” Ακούμπησε ένα γαντοφορεμένο χέρι στον ώμο της Τέσσα και μετά έφυγε βιαστικά.
Η Τέσσα έπιασε τα μπράτσα της καρέκλας, με την καρδιά της να χτυπάει δυνατά. Τα φώτα φθορισμού ένιωθε χειρουργικά, αποκαλύπτοντας κάθε ανησυχία που είχε θάψει από το Πόρτλαντ – την απόλυση, τον Λούκας, το άδειο διαμέρισμα. Μουρμούρισε μια υπόσχεση μέσα στην ησυχία: Περίμενε λίγο ακόμα, σε παρακαλώ.