Η ανακούφιση λύγισε τα γόνατά της- άρπαξε τον πάγκο της ρεσεψιόν. Ο Χάλετ την οδήγησε σε ένα ανοξείδωτο καροτσάκι. Κάτω από τις λάμπες θέρμανσης αναπαυόταν ένα μικρό σώμα, το τρίχωμα του οποίου ήταν πλέον καστανό από την αιθάλη, αλλά δεν έσταζε πια. Το στήθος του ανασηκώθηκε -χαμηλό, σταθερό.
Ο Δρ Χάλετ ρύθμισε έναν αισθητήρα και μίλησε απαλά: “Είναι αρκουδάκι – θηλυκό, περίπου οκτώ εβδομάδων” Η φράση πυροδοτήθηκε στο μυαλό της Τέσσα. Το ογκώδες ζώο στην παραλία δεν την είχε κυνηγήσει – είχε παρακαλέσει για βοήθεια. Θυμήθηκε τον φόβο που την κατέλαβε όταν πρωτοείδε την αρκούδα, τις στιγμές που αμφισβήτησε τα κίνητρά της.