Δεν γρύλισε, απλώς αναγνώρισε σιωπηλά πριν γυρίσει προς την ενδοχώρα, με το μικρό να σέρνεται πίσω της. Παρέμεινε μέχρι που και οι δύο φιγούρες εξαφανίστηκαν πίσω από την κορυφή των αμμόλοφων. Μόνο τότε πρόσεξε τον ουρανό να λάμπει ροζ πάνω από το νερό. Δύναμη που είχε να νιώσει εδώ και μήνες σταθεροποίησε τη σπονδυλική της στήλη.
Μάζεψε το άδειο κιβώτιο, εισέπνευσε αλμυρό αέρα και ψιθύρισε: “Ευχαριστώ” Επιστρέφοντας προς το Πόρτλαντ, επανέλαβε τα λόγια του Χάλετ: “Το ένστικτο ισχυρότερο από το φόβο” Τα προβλήματα περίμεναν στην πόλη -αναζήτηση εργασίας, ενοίκιο, αναπάντητα μηνύματα- αλλά δεν έμοιαζαν πια ανυπέρβλητα.