Ο ήλιος έπεφτε σε μια χάλκινη ομίχλη και οι γλάροι κακαρίζανε από πάνω της σαν κουτσομπόληδες παρευρισκόμενοι. Η Τέσσα έσκυψε να εξετάσει ένα κοχύλι χτένι, αφήνοντας την παγωνιά της θάλασσας να εισχωρήσει στα κόκκαλά της. Για πρώτη φορά μετά από εβδομάδες, ένιωσε να την διακατέχει η γαλήνη.
Η Τέσσα περπάτησε στη γραμμή της παλίρροιας, με τα δάχτυλα των ποδιών της να βυθίζονται στη λεία άμμο. Μια σκοτεινή μορφή κουνιόταν μακριά στα κύματα, μακριά, χαμηλή και ογκώδης. Της θύμισε ένα κούτσουρο που μερικές φορές ξεβράζεται στην ακτή μετά από καταιγίδες. Ανασήκωσε τους ώμους της και συνέχισε να κινείται, κυνηγώντας κοχύλια που έλαμπαν στο φως που έσβηνε.