Τον οδήγησαν σε μια ξεχωριστή γωνιά που είχε χωριστεί με χοντρό πλαστικό φύλλο. Μια καρέκλα. Ένα ράντζο. Μερικά μπουκάλια νερό. Κανένα ρολόι. Καμία απάντηση. Μόνο το βουητό του φιλτραρισμένου αέρα και το περιστασιακό υπόκωφο μουρμουρητό από την άλλη πλευρά. Κάθισε. Περίμενε. Πέρασαν ώρες.
Από εκεί που καθόταν, μπορούσε να δει τους άλλους επιστήμονες να βηματίζουν, να σημειώνουν σημειώσεις, να δείχνουν ταμπλέτες, να συγκεντρώνονται περιστασιακά γύρω από το παράξενο αυγό. Έφεραν εξειδικευμένα φώτα, έβγαλαν εξοπλισμό σάρωσης, συνέλεξαν δείγματα σε σφραγισμένους σωλήνες.