Η διαδρομή προς τα νότια ήταν μακρύτερη απ’ ό,τι υποσχόταν ο χάρτης, αλλά αργά το απόγευμα έφτασε στο εξοχικό – ένα κακοφορμισμένο, ταλαιπωρημένο από τις καιρικές συνθήκες κουτί με ξεφλουδισμένη μπλε μπογιά και μια στέγη μπαλωμένη κατά τόπους με αταίριαστα βότσαλα. Δεν ήταν όμορφο, αλλά ο ωκεανός βρισκόταν σε μικρή απόσταση με τα πόδια και αυτό ήταν αρκετό.
Μέσα, το μέρος μύριζε αλάτι και παλιό ξύλο. Ένας φθαρμένος καναπές βρισκόταν απέναντι από ένα μικρό παράθυρο που πλαισίωνε μια λωρίδα γκρίζου νερού. Στην κουζίνα υπήρχε ένας σπασμένος βραστήρας, ένα ψυγείο που μισολειτουργούσε και ελάχιστα άλλα. Η Νόεμι πέταξε την τσάντα της στο πάτωμα, άνοιξε την πίσω πόρτα και άφησε τον αέρα της θάλασσας να κυλήσει σε κάθε δωμάτιο.