Καθώς περνούσε ο καιρός, ο Λούκα και η οικογένειά του έβλεπαν περιστασιακά τις αρκούδες στο βάθος. Τις εντόπιζαν στο φυσικό τους περιβάλλον, να ευδοκιμούν και να ζουν τη ζωή τους ελεύθερα. Οι αρκούδες φαίνονταν υγιείς και ικανοποιημένες, μια απόδειξη των επιτυχημένων προσπαθειών διάσωσης και αποκατάστασής τους.
Ενώ ο Λούκα αγαπούσε αυτές τις θεάσεις, κατανοούσε τη σημασία του να διατηρείται μια απόσταση σεβασμού και να επιτρέπεται στις αρκούδες να ζουν ανενόχλητες στην άγρια φύση τους. Δεν αναζητούσε πλέον την προσοχή των αρκούδων στο παράθυρο, κατανοώντας ότι η πραγματική τους θέση ήταν στη φύση, μακριά από τις ανθρώπινες παρεμβάσεις.