Η ψυχρή συνειδητοποίηση την κατέκλυσε, στέλνοντας ένα ρίγος στη σπονδυλική της στήλη: δεν ήταν μόνοι τους. Η αρκούδα που είχε μπουκάρει στο νοσοκομείο, προκαλώντας χάος και σύγχυση, ήταν μέρος ενός μεγαλύτερου μυστηρίου, ενός μυστηρίου που βρισκόταν κρυμμένο κάτω από τη γη σε αυτό το ξεχασμένο πηγάδι. Καθώς το φως του Τακάσι χόρευε πάνω στα σχήματα που κινούνταν από κάτω, της φώναξε: “Αυτά είναι τα ίδια πλάσματα, Χάνα!”
“Η αρκούδα… ίσως μας οδηγούσε εδώ επίτηδες”, η φωνή του Τακάσι έτρεμε, τα λόγια του αντηχούσαν από τους υγρούς τοίχους του πηγαδιού. “Φαίνεται πως ήθελε να βρούμε αυτά τα πλάσματα, παγιδευμένα εδώ κάτω” Η Χάνα, κοιτάζοντας μέσα στο σκοτάδι που φωτιζόταν από την τρεμάμενη ακτίνα του φακού του Τακάσι, ένιωσε μια ανατριχίλα να διατρέχει τη σπονδυλική της στήλη.