Η αδρεναλίνη ανέβηκε ξανά στον Μάικ, επαναπροσανατολίζοντάς τον στην άμεση κρίση. Αυτός ο άνθρωπος χρειαζόταν βοήθεια – ή έτσι πίστευε. Έπιασε το σχοινί κοντά στα πόδια του, σχεδιάζοντας να τελειώσει αυτό που είχε αρχίσει.
Γλίστρησε το σχοινί μέσα στον λάκκο και φώναξε απαλά τον τραυματία. Η Νικόλ σταθεροποίησε το σχοινί από πίσω, με το βλέμμα της να μετατοπίζεται πίσω στην αρκούδα κάθε λίγα δευτερόλεπτα. Αλλά τώρα, το ζώο στεκόταν φρουρούμενο, μυρίζοντας περιστασιακά τον αέρα σαν να βρισκόταν σε επιφυλακή για αρπακτικά ή οποιαδήποτε απειλή που θα μπορούσε να διακόψει αυτή τη διάσωση.