Σταδιακά, τον σήκωσαν από τον λάκκο. Μόλις ελευθερώθηκε, ο άνδρας κύλησε στο έδαφος, αναπνέοντας βαριά. Το φως του φεγγαριού αποκάλυψε μια σκοτεινή φιγούρα, με ρούχα σκισμένα και πασαλειμμένα με χώμα. Ο Μάικ παρατήρησε ότι το πόδι του φαινόταν να μην έχει τραυματιστεί, παρά τις προηγούμενες κραυγές του.
Πριν ο Μάικ προλάβει να κάνει ερωτήσεις, ο άγνωστος σηκώθηκε με εκπληκτική ευκολία. Άνοιξε ένα μαχαίρι, με τη λεπίδα του να πιάνει την ασημένια λάμψη. Η Νικόλ αγκομαχούσε, κάνοντας ένα βήμα πίσω. Η έκφραση του άντρα μετατράπηκε σε κάτι κακόβουλο. “Ευχαριστώ για τη βοήθεια”, βρυχήθηκε, κουνώντας το όπλο.