Καθώς έπεφτε το σούρουπο, ο Μάικ κατευθύνθηκε στη δουλειά. Η βραδιά ξεκίνησε ήρεμα, με μόνο μια χούφτα καλεσμένους να κάνουν check in. Παρέδωσε επιπλέον πετσέτες στο δωμάτιο 205 και αντικατέστησε μια λάμπα που τρεμόπαιζε στον διάδρομο, προσπαθώντας να απασχοληθεί όσο η νύχτα ξετυλίγονταν αργά γύρω του.
Μέχρι τις εννέα η ώρα, ο προθάλαμος έγινε απόκοσμα ήσυχος. Ο Μάικ έλεγξε ξανά τις πόρτες, βεβαιώνοντας ότι ήταν ασφαλείς. Ένας ασθενής άνεμος κούνησε τα τζάμια. Ένα αίσθημα ανησυχίας ανέβηκε στη σπονδυλική του στήλη, αν και το απέκρουσε ως την τυπική ησυχία ενός σχεδόν άδειου ξενοδοχείου.