Μετά από μια παύση που παρατάθηκε αφόρητα, η διευθύντρια αναστέναξε. “Πολύ καλά. Μπορεί να μείνει μέχρι το τέλος της περιόδου. Αλλά ο νέος μας διευθυντής θα έρθει σύντομα και η πειθαρχία θα είναι πιο αυστηρή. Δεν θα είμαι πια εδώ για να την προστατεύω” Η ανακούφιση και ο τρόμος συγκρούστηκαν στο στήθος της Κάρολ.
Εκείνο το βράδυ, η Κάρολ αντιμετώπισε την κόρη της ευγενικά. “Σε παρακαλώ, Νταϊάν. Μην το παρακάνεις αυτή τη φορά. Δεν μπορώ να παλεύω για πάντα για σένα. Απλά… προσπάθησε να είσαι πιο ήρεμη και να μην κάνεις τόσο φασαρία” Η φωνή της ταλαντεύτηκε. Η Νταϊάν γούρλωσε τα μάτια της, αλλά τελικά μουρμούρισε: “Καλά, μαμά. Θα προσπαθήσω” Δεν ήταν πολλά, αλλά ήταν μια ελπίδα.