Ένας φίλος, που είχε δει τη Σκιά περισσότερες από μία φορές, ανέφερε ότι προσέλαβε αξιωματικούς της άγριας ζωής για να ερευνήσουν. Το στομάχι της Ελίζ έπεσε, το χαμόγελό της αναγκάστηκε να χαμογελάσει. Έσπευσε στο σπίτι της, πιέζοντας το πρόσωπό της στο λαιμό της Σκιάς. “Δεν σε καταλαβαίνουν”, ψιθύρισε. Δεν άντεχε στη σκέψη ότι θα έστελνε τον Σάντοου σε ζωολογικό κήπο, όπου θα ήταν περιορισμένος σε ένα στενό κλουβί.
Εκείνη τη νύχτα, μη μπορώντας να κοιμηθεί, ονειρεύτηκε κλουβιά και τουφέκια, τον Σάντοου να σέρνεται μακριά ενώ εκείνη ούρλιαζε. Ξυπνώντας από το σταθερό βάρος στα πόδια της, η Ελίζα άγγιξε το τρίχωμά του, ψιθυρίζοντας υποσχέσεις που δεν ήταν σίγουρη ότι μπορούσε να τηρήσει. Η αγάπη και ο φόβος είχαν γίνει η ίδια αλυσίδα που την έδενε.