Μια ακτίνα φακού πέρασε από το ξέφωτο. Η Ελίζ στάθηκε, εμποδίζοντας τη θέα, επιμένοντας ότι είχε βγει βόλτα. Ο αστυνομικός συνοφρυώθηκε στα λασπωμένα από τη λάσπη ρούχα της. “Μείνε μέσα απόψε”, προειδοποίησε. Η Ελίζ έγνεψε γρήγορα, με το σώμα της να προστατεύει το θάμνο όπου ο Σάντοου έσκυβε, αόρατος. Το ψέμα έκαιγε, αλλά η πίστη της ήταν πιο σταθερή από τη λογική.
Πίσω στο σπίτι, η Σκιά περπατούσε στο εξοχικό, με την ταραχή της να είναι έντονη σαν στατικός ηλεκτρισμός. Η Ελίζ κλείδωσε τις πόρτες, με τα χέρια της να τρέμουν. Ψιθύρισε: “Δεν πρέπει να μάθουν, ποτέ” Ο Σκιάς πίεσε το ογκώδες κεφάλι του στην αγκαλιά της, σαν να διαισθάνθηκε την απελπισία της. Το βάρος του την παρηγορούσε, αλλά ήταν βαρύτερο από τις αλυσίδες.